فرصت گذاشته ام تا قدری بیشتر در مورد اندیشه سیاسی و اصلاح دینی در سوریه
بخوانم. یکی از کسانی که تحقیقات آکادمیک بسیار خوبی در مورد سوریه کرده
است استاد جوانی در بخش اسلام شناسی دانشگاه ادینبورگ است با نام توماس
پیرت (Thomas Pierret). او کتاب و مقالات متعددی در مورد اسلام سیاسی در
سوریه، رابطه حکومت بعث اسدهای پدر و پسر با روحانیون سنی و موارد مشابه به انگلیسی
و فرانسه منتشر کرده است و خوشبختانه بسیاری مقالاتش در صفحه او در آکادمیا قابل دانلود هستند.
به این نتیجه رسیده ام که رابطه اصلاح
دینی و اصلاح سیاسی در سوریه و ایران بسیار متفاوت بوده است. از قدیم
الایام حکومت بعثی مشکل جدی با نظریه هایی که نوعی اصلاح‌طلبی
رادیکال را در اسلام تبیین می کرده اند نداشته (گرچه ترویج شان هم نمی
کرده)، ولی هرگونه فعالیت برای اصلاح سیاسی به سمت دموکراسی را به
شدت سرکوب می کرده است. از طرفی روحانیون سوریه به صورت سنتی بسیار محافظه
کار بوده اند (روحانی که می گوییم منظور در میان اهل سنت است چون
علویان روحانی ندارند). همین باعث شده که دین شناسی مدرنیستی رادیکال کسانی چون محمد شحرور، به
صورت محدود هم که شده اجازه فعالیت داشته باشد، ولی تنها در میان نخبگان
بماند و در اندیشه های مردم عادی نفوذی نکند، و در عوض دین عوام را تنها
روحانیون خط دهی کنند. شاید از اینروست که
اسلام مردم کوچه و بازار در سوریه بسیار محافظه کارانه، و مستعد مورد سو
استفاده قرار گرفتن از سوی گروههای افراطی سنی و سلفی است. پیرت می گوید
راه اصلاح در سوریه از اصلاح سیاسی می گذرد و من هم در این باور با او هم
عقیده‌ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر