در ترکیه به عید فطر رمضان بایرامی یا شکر بایرامی می گویند. این عید به همراه عید قربان تقریبا همان کارکردی را دارد که در ایران عید نوروز دارد: کوچکترها به دیدار بزرگترهای خانواده می روند، همسایه ها از هم دیدوبازدید می کنند، بچه ها عیدی می گیرند، "بایرام شکری" (شکلات عید) می خورند. کسانی که مذهبی نیستند هم عید را به هم و بقیه تبریک می گویند. میزان مسافرت هم در ایام عید بسیار بالا می رود.
راستی رمضان هم خوردن کاملا آزاد بود. اگر غذا بخوری هیچ کس چپ چپ نگاهت می کند. حتی مغازه های مشروب فروشی هم خیلی هایشان بازند در طول روز و شب، گرچه در مجموع مشتری کمتری دارند. خلاصه عیسی به دین خود، موسی به دین خود است.
البته گویا نسبتی هست میان میزان محافظه کاری مذهبی و نزدیک بودن به دریا. کمترین میزان محافظه کاری در شهرهای ساحلی چون ازمیر و آنتالیا و استانبول (البته با پیچیدگی هایش، استانبول شهر 72 ملت است) وجود دارد. در آناتولی (قسمت داخلی ترکیه) حساسیت نسبت به شعائر مذهبی چون منع مشروبات الکلی بیشتر است. مثلا ازمیر یا آنتالیا کلی بار و مشروب فروشی یا دیسکو دارند. ولی در کایسری، که شهری است با فرهنگ محافظه کار در آناتولی، اگر بخواهی بروی بار مثلا باید حدود چهل دقیقه رانندگی کنی تا کاپادوکیا.
راستی به "محافظه کار" در ترکی هم عینا همین (محافظه کار muhafazakar) می گویند. کلماتی که ریشه فارسی دارند در ترکی فراوانند و این از آنروست که در گذشته ادبیات و شعر کلاسیکِ فارسی بر ادبیاتِ ترکی عثمانی تاثیر زیادی داشته است.
عیدهای غیرمذهبی هم ترکیه داریم. عید جمهوریت (سالگرد جمهوری=جمهوریت بایرامی)(29 اکیم، اکتبر)، 23عید بچه ها (چُجوخلار بایرامی)( نیسان، آوریل)،عید جوانان (گنجلیک بایرامی)( 19 مایس، می) .این مناسبتها هم یک روز تعطیلند.
سلام
پاسخحذفخواستم در مورد درس فلسفه سیاسی تان تشکر کنم. من تازه تمامش کردم و بسیار از آن آموختم
بسیار ممنون