من خود را از نظر فرهنگی مسلمان می دانم، و به نظرم کاریکاتوری
که اخیراً از پیامبر اسلام روی جلد مجله شارلی ابدو آمده و از قول پیامبر آمده "من شارلی هستم"، توهین نیست و لازم
نیست محدود شود، گرچه کاریکاتور چند سال قبل دانمارکی که در آن بحث زنان
پیامبر مطرح شده بود توهین بود و احتمالاً باید محدود می شد.
ما مسلمانان باید آنقدر اعتماد به نفسمان بالا باشد که از کشیدن کاریکاتور غیرتوهین آمیز در مورد شخصیتهای محبوبمان دل آزرده نشویم و ظرافت طنز را درک کنیم. کسانی که معتقد به ممنوعیت کاریکاتور اخیر هستند به نظر من به فرق میان بیان کاریکاتور و بیان جدی و تفاوت میان کاریکاتور وهن آمیز و فاقد ارزش هنری و کاریکاتور غیر توهین آمیز توجه نمی کنند. برای کشیدن کاریکاتور لازم نیست فردی را دوست نداشته باشیم چراکه کشیدن کاریکاتور از شخصیتهای محبوب هم کاری رایج در دنیا است. اینکه در فقه سنتی اسلام کشیدن تصویر شخصیتهای مقدس اسلامی ممنوع است، در نظر من الزامی برای کسانی که تصویر متفاوتی از اسلام و فقه دارند یا به آنها باور ندارند ایجاد نمی کند. البته که آزادی بیان به عنوان یکی از ارزشهای پایه نظامهای لیبرال حدودی دارد و وقتی با ارزشهای لیبرال-دموکراتیک پایه دیگری همچون ثبات اجتماعی، حفظ حریم خصوصی، حفظ کرامت انسانی گروههای اقلیت و آسیب پذیر و...در تصادم باشد باید تنظیم (regulate) شود. براین اساس در نظر من تنها در صورتی می توان رای به "تنظیم" کاریکاتورهایی مانند کاریکاتور اخیر داد که بتوان از نظر تجربی "باقاطعیت" (و نه به صورت ظنی) نشان داد عدم محدودیت آنها در شرایط کنونی دنیا و مسلمانان به یکی از ارزشهای دموکراتیک فوق در فرانسه یا در سطح بین الملل آسیب می زند. این احتمال منتفی نیست که بتوان با مطالعه تجربی دقیق بر روی مسلمانان فرانسوی به عنوان یک گروه اقلیت نشان داد این بخش از جامعه فرانسه از چنان کاریکاتورهایی رنجیده خاطر می شود، و در نتیجه حکم به محدودیت "موقت" (و نه مطلق) آزادی بیان در مورد شخصیتهای مقدس اسلامی (که نباید آنرا با روحانیت که تقدسی ندارند یکی انگاشت) داد.
ما مسلمانان باید آنقدر اعتماد به نفسمان بالا باشد که از کشیدن کاریکاتور غیرتوهین آمیز در مورد شخصیتهای محبوبمان دل آزرده نشویم و ظرافت طنز را درک کنیم. کسانی که معتقد به ممنوعیت کاریکاتور اخیر هستند به نظر من به فرق میان بیان کاریکاتور و بیان جدی و تفاوت میان کاریکاتور وهن آمیز و فاقد ارزش هنری و کاریکاتور غیر توهین آمیز توجه نمی کنند. برای کشیدن کاریکاتور لازم نیست فردی را دوست نداشته باشیم چراکه کشیدن کاریکاتور از شخصیتهای محبوب هم کاری رایج در دنیا است. اینکه در فقه سنتی اسلام کشیدن تصویر شخصیتهای مقدس اسلامی ممنوع است، در نظر من الزامی برای کسانی که تصویر متفاوتی از اسلام و فقه دارند یا به آنها باور ندارند ایجاد نمی کند. البته که آزادی بیان به عنوان یکی از ارزشهای پایه نظامهای لیبرال حدودی دارد و وقتی با ارزشهای لیبرال-دموکراتیک پایه دیگری همچون ثبات اجتماعی، حفظ حریم خصوصی، حفظ کرامت انسانی گروههای اقلیت و آسیب پذیر و...در تصادم باشد باید تنظیم (regulate) شود. براین اساس در نظر من تنها در صورتی می توان رای به "تنظیم" کاریکاتورهایی مانند کاریکاتور اخیر داد که بتوان از نظر تجربی "باقاطعیت" (و نه به صورت ظنی) نشان داد عدم محدودیت آنها در شرایط کنونی دنیا و مسلمانان به یکی از ارزشهای دموکراتیک فوق در فرانسه یا در سطح بین الملل آسیب می زند. این احتمال منتفی نیست که بتوان با مطالعه تجربی دقیق بر روی مسلمانان فرانسوی به عنوان یک گروه اقلیت نشان داد این بخش از جامعه فرانسه از چنان کاریکاتورهایی رنجیده خاطر می شود، و در نتیجه حکم به محدودیت "موقت" (و نه مطلق) آزادی بیان در مورد شخصیتهای مقدس اسلامی (که نباید آنرا با روحانیت که تقدسی ندارند یکی انگاشت) داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر