میثم بادامچی
هرچه
فکر می‌کنم انتخاب پزشکیان به عنوان رئيس‌جمهور مثل معجزه است: اگر در
مرحله اول انتخابات اصولگرایان متحد می‌شدند، به سبب فشار شدید
تحریمگرایان، نماینده اصولگرا برگزیده می‌شد و الان یا قالیباف یا جلیلی
رئیس بودند. همینطور اگر رای ۴ استان ترک‌نشین نبود (و نیز رای سیستان و
بلوچستان-بلوچ‌ها، خوزستان-عرب‌ها و کردستان-کردها و گلستان-ترکمن‌ها)،
اختلاف او با جلیلی در مرحله دوم می‌توانست بسیار کمتر باشد. در نقطه
مقابل تحریم گسترده در بخش‌های مرکزی و فارس‌نشین ایران علیه پزشکیان را
می شود تاحدی به نفوذ سامانه پادشاهی در این مناطق هم نسبت داد.
یاشاسین آذربایجان و تورک ملتی!یک رئیس‌جمهور ترک و سه زبانه برای اولین بار پس از انقلاب داریم و افتخار می‌کنیم. مرکز ثقل قدرت در ایران (به عنوان مکمل تهران)، از مشهد به تبریز منتقل شد: اگر از مشهد در این سال‌ها بنیادگرایی به ایران تزریق شد، از تبریز (و سایر استان‌های پیرامونی) میانه‌روی و کثرت‌گرایی می‌آید. مانند دوران مشروطه ترک‌ها پیش قراول دموکراسی در ایران خواهند بود. در استبداد صغیر هم تبریز تهران را آزاد کرد!
«ستارخان، باقرخان، مسعودخان» که این روزها سر داده شد، شعار بیخودی نیست. ترک‌ها در ایران هرگز زیر بار نظام پادشاهی نمی‌روند و رفراندومی که در آن قرار باشد میان پادشاهی و جمهوری انتخاب شود را قبول ندارند.
الگوی ایشان ستارخان و باقرخان و آتاتورک است و محمدامین رسولزاده و بزرگانی از این دست.
ای دوستان اپوزیسیون! اگر در تعمیق جمهوری‌خواهی سکولار و دور از ولایت فقیه (البته نه سکولاریسم از نوع دین‌ستیز که برخی تبلیغ می‌کنند) بخواهید حرکت کنید، البته ترک‌ها همکار شما هستند. با انقلاب ۱۳۵۷ که قیام ۲۹ بهمن تبریز از پشتوانه‌های او بود پادشاهی برای همیشه از ایران رنگ باخت. حرکت کردها و ترکمن‌ها و عرب‌ها و بلوچی‌ها هم در آغاز انقلاب ضد سامانه پادشاهی بود.
بجای بازگشت به ارتجاع پادشاهی همین جمهوری اسلامی را به صورت آهسته و پیوسته آنقدر اصلاح ساختاری می‌کنیم که جمهوری واقعی شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر