پنج شنبه گذشته در استانبول دوشونجه اوی (IDE) در نزدیکی ساحل اسکودار صورت
اولیه مقاله ام با عنوان "بین دموکراسی و حقیقت: بازاندیشی در نظریه سیاسی
مصصطفی ملکیان" را ارائه کردم.
گرچه مقالات مختلفی به زبان فارسی و یک مقاله به زبان انگلیسی تاکنون در مورد نظریه عقلانیت و معنویت ملکیان منتشر شده است، تاجائی که من دیده ام تابحال کسی به صورت جامع به اندیشه سیاسی ملکیان نپرداخته است که شاید بخشی از سبب این امر قرار گرفتن اندیشه سیاسی ملکیان در سایه نظریه مهم عقلانیت و معنویت باشد. در مقاله استدلال کرده ام که نظریه سیاسی ملکیان دو بخش عمده دارد: نظریه ای در مورد سکولاریسم یا رواداری دینی، و نظریه ای در مورد فضائل شهروندان در یک نظام دموکراتیک (از قضا این دومی ربط زیادی به عقلانیت و معنویت دارد). به خاطر اینکه سخنرانی به زبان انگلیسی بود سالن کاملا پر نشده بود، ولی بحثهای درگرفته در بخش پرسش و پاسخ نشان داد آشنایی با اندیشه های نو اندیش دینی ای چون ملکیان برای مستمعین موسسه ایده، که عمدتا از گروههای مذهبی دموکرات و در عین حال منتقد وضعیت کنونی عدالت و توسعه بودند، جالب و تامل برانگیز است. یکی از شرکت کنندگان گفت خوشا به حال شما در ایران که به مباحث نظری فلسفه سیاسی اهمیت می دهید و سئوالش این بود که این بحثها چقدر برای طرح شدن آزادند. گفتم در دوران اصلاحات خوب بود، در دوره احمدی نژاد خیلی بد. الان میانه.
گرچه مقالات مختلفی به زبان فارسی و یک مقاله به زبان انگلیسی تاکنون در مورد نظریه عقلانیت و معنویت ملکیان منتشر شده است، تاجائی که من دیده ام تابحال کسی به صورت جامع به اندیشه سیاسی ملکیان نپرداخته است که شاید بخشی از سبب این امر قرار گرفتن اندیشه سیاسی ملکیان در سایه نظریه مهم عقلانیت و معنویت باشد. در مقاله استدلال کرده ام که نظریه سیاسی ملکیان دو بخش عمده دارد: نظریه ای در مورد سکولاریسم یا رواداری دینی، و نظریه ای در مورد فضائل شهروندان در یک نظام دموکراتیک (از قضا این دومی ربط زیادی به عقلانیت و معنویت دارد). به خاطر اینکه سخنرانی به زبان انگلیسی بود سالن کاملا پر نشده بود، ولی بحثهای درگرفته در بخش پرسش و پاسخ نشان داد آشنایی با اندیشه های نو اندیش دینی ای چون ملکیان برای مستمعین موسسه ایده، که عمدتا از گروههای مذهبی دموکرات و در عین حال منتقد وضعیت کنونی عدالت و توسعه بودند، جالب و تامل برانگیز است. یکی از شرکت کنندگان گفت خوشا به حال شما در ایران که به مباحث نظری فلسفه سیاسی اهمیت می دهید و سئوالش این بود که این بحثها چقدر برای طرح شدن آزادند. گفتم در دوران اصلاحات خوب بود، در دوره احمدی نژاد خیلی بد. الان میانه.